Τετάρτη, Φεβρουαρίου 27, 2008

Δεν είμαι σίγουρος

Μια ακόμη μακρά περίοδος σιωπής για λόγους που δεν είναι του παρόντος.
Αφορμή για το σχόλιό μου αυτό μού έδωσαν τα τεκτενόμενα τον τελευταίο καιρό στο χώρο του μπλόγκιν.
Τελικά όταν ξεκίνησα στο μπλόγκιν δεν περίμενα τα πράγματα να εξελιχθούν έτσι όπως τα ζούμε τις τελευταίες μέρες. Ελεγα μέσα μου δε μπορεί η ανιδιοτέλεια είναι το κυρίαρχο στοιχείο αυτού που φτιάχνει αυτή τη ριμάδα τη σελίδα. Ομως ανακάλυψα πως δεν είμαι καθόλου σίγουρος...
Δεν είμαι σίγουρος πως γράφουμε αυτο που νιώθουμε και αυτό που πιστεύουμε.
Δεν είμαι σίγουρος πως εκφραζόμαστε ελεύθερα.
Δεν είμαι σίγουρος πως το μπλόγκιν είναι μια εναλακτική μία νεα και κάπως ανεξάρτητη αν θέλετε, μορφή έκφρασης.
Δεν είμαι σίγουρος πως κάποιοι δεν "τα παίρνουν" για αυτά που γράφουν.
Δεν είμαι σίγουρος πως κάποιοι δε βγάζουν ελαφρά τη καρδία στο γραπτό ότι τους λένε.
Δεν είμαι σίγουρος πως κάποιοι δεν βρήκαν ένα ακόμα πεδίο να κάνουν το "κομμάτι" τους.
Δεν είμαι σίγουρος πως κάποιοι δεν βρήκαν ένα ακόμα πεδίο-σκαλοπάτι αναρρίχησης κοινωνικά, επαγγελματικά, οικονομικά.
Δεν είμαι σίγουρος πως στην ελλάδα τα μπλογκς δε θα γίνουν ή μάλλον δεν έγιναν ακόμα βορά στα κανάλια και στην τηλεθέαση είς άγραν έι τζί μπί νούμερων.
Δεν είμαι σίγουρος πως δε θα επιχειρηθεί μερικός έλεγχος των μπλογκς..

Είμαι πολύ σίγουρος πως όπου ανακατεύονται δημοσιογράφοι με ή χωρίς <<>> οι καταστάσεις (δια)πλέκονται.. δε νομίζω πως χρειάζονται παραδείγματα.
Περαστικά μας..

Κυριακή, Νοεμβρίου 04, 2007

All That I Am

Πάντα έλεγα πως στη ζωή δεν έχω χάσει απο αυτά που έκανα για μένα αλλά απο όλα εκείνα πού (δεν) έκανα για τους άλλους. Πάντα πήγαινα να κάνω το καλό να προλάβω, να βοηθήσω, να μη λείψει τίποτα, να μη προσβάλλω, να μη φέρω σε δύσκολη θέση. Στο τέλος όμως όλα αυτά γυρίζουν κάποια στιγμή επάνω μου. Ε αυτό νομίζω πως με κυνηγάει λες και οι προθέσεις μου δεν είναι αγνές. Να αλλάξω δε γίνεται, να προσαρμοστώ δε γίνεται (δε ξέρω τι είναι ο χαμαιλέων), θα συνεχίσω να κάνω τα ίδια πάλι. προσπάθησα αρκετά να μην είμαι τόσο βολικός αλλά δε τα κατάφερα. Ας μου εξηγήσει κάποιος πως μπορώ να αλλάξω πως μπορώ να μην είμαι φίλος καλός να μην είμαι ζεστή φωλιά και να κοιτάω μόνο τι με νοιάζει εμένα και τι θέλω εγώ.
Συνήθως όταν γράφω είμαι συναισθηματικά φορτισμένος και το ερέθισμα είναι σχεδόν πάντα ένα γεγονός, ενα συναίσθημα, κάτι τελος πάντων που με έκανε να θέλω να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου και μερικές φορές και τα συναισθήματά μου. Τη φόρτιση έρχεται να συνδράμει ο Rob Thomas με το All That I Am
And I breathe so you breathe
Let me here stand so you'll stand
With all that I am....
Για σένα που μού το έμαθες και με έκανες να το αγαπήσω..
Εσείς οι φίλοι μου που μου κάνετε την τιμή να με διαβάζετε σας συνιστώ να το ακούσετε δυνατά και να μη σκέπτεστε τίποτε παρά μόνο ότι/όποιον/όποια αγαπάτε πιο πολύ..
Τα σέβη μου :-)

Πέμπτη, Οκτωβρίου 18, 2007

Στιγμές

Οι κομήτες έρχονται και περνάνε, κάπως έτσι έγινα και εγώ τώρα τελευταία.
κάτι η δουλειά κάτι τα παρελκόμενα αμέλησα εντελώς το μπλόγκ.
Τις περισσότερες φορές λέμε δικαιολογίες αλλά δε θα το κάνω. Προτεραιότητες, έτσι θα το ονομάσω και όποιος συμφωνεί.
Στο διάστημα που μεσολάβησε συνέβησαν πολλά, αλλά ας τα αφήσουμε. Στιγμές και καταστάσεις έντονες, όμορφες, οδυνηρές, γεμάτη ζωή δηλαδή. Ελπίζω όλοι εσείς οι φίλοι μπλόγκερς εκεί έξω να είστε καλά και θα συνεχίσουμε να τα λέμε ελπίζω.
Εσύ χαμένο που διαβάζεις το νου σου :P.
Στη ζωή τα πράγματα και οι καταστάσεις εξελίσονται χωρίς να μας ρωτάνε τη γνώμη μας, τι πράγμα και τούτο. Περνάνε οι στιγμές δίπλα μας και εμείς καθόμαστε και τις κοιτάζουμε χωρίς να κάνουμε κάτι και μετά λέμε τι έγινε. Κάθε στιγμή που περνάει είναι μοναδική και δε θα πρέπει να την αφήνουμε να φύγει χωρίς να κάνουμε κάτι.
Οι γκρίζες μέρες και στιγμές είναι κομμάτι της ζωής μας όπως και οι όμορφες και πρέπει να τις ζούμε και να μην τις προσπερνάμε σαν να μην υπάρχουν. Μικρές, μεγάλες, έντονες, οτι και όπως και αν είναι μας ανήκουν και τους οφείλουμε να τις ζήσουμε.
Τις καλημέρες μου και τα σέβη μου :)

Δευτέρα, Αυγούστου 27, 2007

Επιστροφή

Εχει περάσει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που τα είπαμε. Στο διάστημα που μεσολάβησε το βασικότερο χαρακτηριστικό είναι η έλλειψη ελεύθερου χρόνου. Η αποτοξίνωση απο το διαδίκτυο φαντάζομαι πως είχε κάποια θετικά επάνω μου αλλιώς πως. Τα γεγονότα που συνέβησαν ήταν αρκετά και μερικά απο αυτά αρκετά δύσκολα. Τέλος καλό όλα καλά θέλω να πιστεύω. Ελπίζω εσείς οι υπόλοιποι να περάσατε όμορφες διακοπές και να φορτιστήκατε καλά για το χειμώνα.
Τα γενικότερα που συμβαίνουν στη χώρα μας τις τελευταίες ημέρες μάλλον με εξοργίζουν. Πολλά θα γραφούν και πολλά θα ειπωθούν εγώ μόνο ετούτο θα πω. Οταν τα θεμέλια είναι σάπια θα έρθει αργά ή γρήγορα η στιγμή που το οικοδόμημα θα καταρεύσει.
Και μη χειρότερα..

Δευτέρα, Ιουλίου 09, 2007

Ερωτας είναι η αιτία

Τον τελευταίο καιρό συμβαίνουν διάφορα στη ζωή μου. Κοιμάμαι λίγο και συνήθως ανάποδες ώρες σε σχέση με τη δουλειά μου ενώ η διατροφή έχει περιοριστεί στα απολύτως απαραίτητα. Οι μεταμεσονύχτιες διαδρομές-ταξιδάκια με την παρέα της μουσικής και του φεγγαριού έχουν αυξηθεί απότομα. Ξεκίνησα αρκετές φορές να γράψω κάτι αλλά έλα μου ντε που δε μπορώ να συγκεντρωθώ. Πάει καιρός που είχα επιτρέψει στον εαυτό μου να αφεθεί και να νιώσει και μάλλον είχα ξεχάσει πως είναι. Δείξτε λίγο επιείκια, ξέρετε δα πως είναι.

Feeling in love, I want to testify
Little time it will take me
Feeling in love, I'm so satisfied
From the love that you gave me
The way you make my day
The things you do and say
Feeling in love, I'm so satisfied
From the love that you gave me
Feeling in love, I have no alibis
No kitschy lines to say
Only the truth, never no lies
Feeling in love today
You make all so light
You make everything all right
For your love, I'm so satisfied
Feeling in love today
To my life, you bring love
You're a saint, I know
You give to me love and joy
From here it seems to flow
For the times you were there
When no-one else seemed to care
For your love, I'm so satisfied
Feeling in love today
There is nothing to compare
You always seem to share
For your love, I'm so satisfied
Feeling in love today
Feeling in love today
Feeling in love today
Feeling in love today

J.J. Cale - Feeling in Love

Κυριακή, Ιουνίου 24, 2007

Ως Πότε;

Κυριακή μεσημέρι σε παραλία της Ανατολικής Αττικής. Εχουμε φτάσει 4 άτομα, απλώνουμε τα σιμπράγκαλα, ομπρέλες, ψάθες, τάβλι, ρακέτες και όλα τα συμπαρομαρτούντα. Ξεκινάω πρώτος να βουτήξω. Καθώς τα νερά είναι πολύ ρηχά πήγαινα περπατώντας να βρώ κάπου να κολυμπήσω. Βλέπω δίπλα μου δυο άτομα να μεταφέρουν μια νεαρή κοπέλα αναίσθητη. Τους ακολουθώ μιας και έχω πάρει μαθήματα επιβίωσης στη θάλασσα μήπως χρειάζεται να συνεισφέρω σε κάτι. Αφήνουν την κοπέλα, μια όμορφη νέα κοπέλα ακριβώς δίπλα από την πετσέτα μου. Προσπαθώ να προσεγγίσω αλλά ξαφνικά αυτό είναι αδύνατο. Εχει μαζευτεί πάρα πολύς κόσμος. Δίνω στις δυο κοπέλες που είμαστε παρέα να καταλάβουν πως πρέπει να μείνουν λίγο μακριά, έστω και αν έχουν τα πράγματά τους εκεί. Προσπαθώ να πω κάτι σε αυτούς που δίνουν τις πρώτες βοήθειες αλλά αυτοί δεν ακούνε. Οι παρευρισκόμενοι αρχίζουν την αλλοφροσύνη. Πανικός, τηλεφωνήματα στο εκαβ, σε γιατρούς, ψάχνουνε γιατρό στην παραλία, ούτε ειδικευόμενος, μόνο ενα κοριτσάκι που ήταν αρκετά ψύχραιμο ήξερε πως και τι ακριβώς έπρεπε να κάνει. Μαλάξεις, το φιλί της ζωής, δώστου πάλι, έλα κορίτσι μου, κάποιες ελπίδες διαφαίνονται, ασθενοφόρο ή γιατρός όμως πουθενά. Στριγκλιές φωνές, βρισιές. Προσπαθώ να πίασω το σφυγμό της κοπέλας, παιδιά συνεχίστε έχει ακόμα σφυγμό, έχει ναί τον καταλαβαίνω. Κάποια στιγμή δεν πιάνω σφυγμό, αλλά οι προσπάθειες ανάνηψης συνεχίζονται, και μετά απο 5 λεπτά επιτέλους έρχεται το ασθενοφόρο. Που έιναι ο γιατρός; Δεν υπάρχει γιατρός μόνο οι διασώστες του εκαβ, προσπαθούν για μισό λεπτό να κάνουν μαλάξεις και αυτοί. Αποφασίζουν και την παίρνουν, δε ξέρω τι απέγινε, το μόνο που εύχομαι είναι να επέζησε τελικά. Αυτό που μου έμεινε είναι μια πικρή γεύση για μια ακόμα φορά, Αυτο το κολοσύστημα πότε επιτέλους θα είναι αυτό που θέλουμε; Πιστεύω πως αν το ασθενοφόρο είχε έρθει στην ώρα του δε θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Ισως με το οξυγόνο, λέω ίσως, πάντως όλοι πικραθήκαμε και ένα ερωτηματικό μου έχει καθήσει αρκετά βαρύ.... Ως πότε τελικά;

Παρασκευή, Ιουνίου 22, 2007

Κρουαζιέρα θα σε πάω





Ο αγαπητός και φίλτατος Gaara με προσκάλεσε στο παίγνιο των αγαπημένων προορισμών.
Ζητούνται 5 αγαπημένοι προορισμοί.
Θα τους παραθέσω καθότι τους έχω επισκεφτεί και ομολογώ πως δε με άφησαν καθόλου αδιάφορο.

1. Ακριβώς όπως στη φωτογραφία και λόγω εντοπιότητας αλλά και λόγω ομορφιάς το φαράγγι "Πανταβρέχει" στην Ευρυτανία στον Κρικελοπόταμο, που είναι μαγευτικό.
2. Η Αρούμπα στην Καραιβική, που αν και κοσμοπολίτικη παραμένει όμορφη και μαγευτική.
3. Η Κρήτη, έχει τόση σημασία το πού; Ε τότε κατά Πρέβελη μεριά μάλλον.
4. Το Ρίο οχι αυτό με τη γέφυρα, το άλλο ντε το καρναβαλίστικο.
5. Τα Christmas islands επειδή δεν έχω πάει και το έχω απωθημένο και επειδή μου αρέσει πολύ ο ειρηνικός.
Τώρα αμα θέλουνε ας μας πούνε και οι πιο κάτω τα δικά τους .